The Rubettes traden vorige zomer nog op in mijn achtertuin in de Kempen. Ik zag ettelijke wagens rondrijden die in sierlijke letters hun naam afficheerden en het verbaasde me dat de groep grotendeels intact was gebleven na 40 jaar, al blijken er 2 Rubettes op ronde.
Eén rond zanger Alan Williams (met 3 originele leden) en één rond pianist Bill Hurd. Hoe dan ook: beide Rubettes blijven hun handelsmerk uitspelen: het witte petje. In tegenstelling tot de extravagante outfits van voorgangers Sweet, Mud, Slade (die allemaal evenveel hits op korte tijd konden voorleggen), zagen The Rubettes er keurige jongens uit in identieke klassieke pakken en Borsalino-schoenen. Ook al deden ze af en toe extravagante dingen. Zo herinner ik me dat de basgitarist Mick Clark ooit een halve baard had afgeschoren. De camera nam hij in beeld van zijn linkerprofiel met baard, van zijn rechterprofiel zonder baard.
Op korte tijd scoorden ze in Vlaanderen een hele resem hits en tussen 74 en 76 waren ze niet weg te denken uit de hitparade. Daarna begon de hitmachine te sputteren, maar wat ik toen niet wist: in elk land waar ze populair waren, brachten ze een andere single uit, die succesvol werd. Zo was het heerlijke “You’re The Reason Why” een top vijf hit in Nederland en bij ons, maar kreeg Engeland & Frankrijk het niet eens te horen. In Frankrijk werd “Ooh La La” één van hun grootste successen en in Duitsland en Engeland vielen ze voor het countrygetinte “Baby I Know” dat bij ons heel bescheiden scoorde.
Toch blijken uitgerekend “You’re The Reason Why” en “Baby I Know” het minst gedateerd: beide nummers werden geschreven door The Rubettes zelf en gezongen door Tony Thorpe, die als gitarist jarenlang discreet werd opgesteld. En in die dagen hadden The Rubettes hun petjes en uniforme pakjes ook naar de droogkuis gedaan. Zoals Sweet & Mud in de laatste jaren meer muzikale eigenzinnigheid opeisten, verrasten The Rubettes in de laatste fase. Ik draai zaterdag met veel plezier de vergeten hits van The Rubettes.
Michel Follet
DPG Media NV 