Dit weekend geef ik een poster weg van Colin Blunstone. Ik wil liever niet weten hoeveel mensen spontaan ‘wie?’ vragen, want ik vermoed dat zijn naam door de jaren heen onder een dikke stoflaag kwam liggen. En dat zou niet mogen. Omdat Colin Blunstone goede smaak in overvloed had en heeft. En gezegend is met een uitermate herkenbare, hezige en heldere stem die melodie nog meer rijkdom geeft. Blunstone was – naar eigen zeggen – te vroeg een popster om het hele avontuur te kunnen vatten. Hij was 19 toen zijn groep The Zombies internationaal scoorden met “She’s Not There” en net de Amerikaanse No 1 misten. Toen ze die stunt overdeden in 1969 met “Time Of The Season” (
No 3 in Amerika), leidde hij al een dubbelleven als solo-artiest onder de schuilnaam Neil MacArthur, om begin jaren70 onder zijn eigen naam te opereren: het leverde juweeltjes op als “I Want Some More”, “Andorra”, “I Don’t Believe In Miracles” en “Wonderful” (wat in Vlaanderen zijn grootste hit werd). Dat zijn populariteit in die dagen niet te negeren viel, bewijst de kleurenposters die ik van hem terugvond in de populaire tienerbladen van toen, Hitposter & Popshop. Blunstone nam zich voor om niet mee te dobberen op de muzikale trends en dat maakt hem - achteraf beluisterd – tijdloos, maar net iets te discreet voor de flamboyante jaren 70 . In de jaren 80 vond hij geregeld een onderdak bij de projecten van Alan Parsons – zo is hij de stem van de klassieker “Old and wise” – en koos hij één keer voor een meer trendy samenwerking met de heren van Imagination voor het zwoele “Touch”. Uiteindelijk verdween hij van het voorplan maar concertgangers weten dat hij met zijn oude maatje van toen (en componist van de Zombies hits) Rod Argent nog veel optreedt. Blunstone is 69 ondertussen, een posteridool is hij al lang niet meer, maar die herwaardering wil ik op een miezerige zaterdag in januari 2015 toch weer een beetje in gang trekken.
DPG Media NV 