Er wordt ontzettend veel goede popmuziek gemaakt in België. Daar zijn we eindelijk wel achter, maar die waardering kwam redelijk moeizaam.
Als er nu wel eens een soort round-up wordt gemaakt van het beste van de Belgische popmuziek (in de volksmond “Belpop” genoemd) door de loop der tijden, valt me op dat er vaak groepen worden vermeld waar ik totaal niets aan vond. Bands die me dan weer erg aanspraken, werden doodgezwegen.
Eén ervan is Pitti Polak. Meer nog: samen met Soulsister – die wel de erkenning kreeg die ze verdienden – leverden ze een over de hele lijn geslaagde CD af in 1992.
Het begon al met die bloedmooie single “Poor, Stupid & Ugly”, maar uiteindelijk bleek elk nummer van die plaat singlewaardig. Platenfirma EMI liet ze daarom in een ijltempo op elkaar volgen: “Silly Coïncidence”, “Happy Doin’ Nothing”, “When You Know”, “Bridges”, “Head Down”. Allemaal van dat ene album.
Ondertussen bleef boegbeeld & sterzangeres Petra Polak – ook bekend met haar zingende zussen The Polak Sisters – gewoon schooljuf. Ze deed er wellicht goed aan om niet voluit voor een zangcarrière te gaan, want het tweede album van de groep kreeg veel minder aandacht en de carrière van Pitti Polak geraakte in het slop.
Al geloof ik dat – als de pers & media toen wat mee wilden – dit een groep was met véél meer potentieel.
Maar toen waren er nog geen Zamu Awards, Mia’s of wat dan ook om waardevolle artiesten op een voetstuk te plaatsen. Daarom ruim 20 jaar na datum pluk ik gretig op Paaszondag van “Silly Coincidence”, dat viersterrenalbum van Pitti Polak. Om te bewijzen dat dit een miskende Belgische popgroep is.
Michel Follet
DPG Media NV 