Lynsey de Paul is deze week overleden. De zangeres met de frêle stem is nooit losgekomen van die ene grote hit “Sugar Me”, waarmee ze in ons land en Nederland nummer één haalde. In Engeland lukte haar dat niet, maar duurde haar carrière wel iets langer en scoorde ze haar grootste succes met een liedje dat ook voor een TV-reeks werd ingezet, “No Honestly”. Lynsey de Paul kon je herkennen aan haar paarsen vilten hoed en aan haar shoonheidsvlek aan de linkerzijde van haar lip (daar gebruiken ze nu een piercing voor). Ze zat achter haar piano en werd beschouwd als de eerste succesvolle vrouwelijke Britse singer-songwriter, wat dan toe vooral het voorrecht van de Amerikanen was geweest (met Carole King & Carly Simon). Zo’n status behaalde Lynsey de Paul nooit, maar ze scoorde nog wel met gracieuze liedjes als “Ooh I Do” en “Won’t Somebody Dance With Me” en werd in haar latere dagen (1977) nog door haar land naar het Songfestival gestuurd met “Rock Bottom”. Ze kregen een man met een veel te grote bril naast haar, Mike Moran en moest de overwinning laten aan het sterkere chanson “L’oiseau et l’enfant” (Marie Myriam) voor Frankrijk. Maar een troost: ze kreeg wél het maximum van de punten van … België. De jongste jaren hield ze zich bezig met verwaarloosde dieren (Brigitte Bardot achterna). Omdat ze ook wel wist dat haar zangcarrière voorbij was. Aan het retrot-circuit wou ze nooit meedoen. Lynsey de Paul werd 64. Zondag draai ik 2 liedjes van haar album uit 1974.
DPG Media NV 