De VRT zond begin jaren 80 een vrij hip muziekprogramma uit met Kurt van Eeghem die als een houten klaas tussen de clips laveerde. In lyrische bewoordingen prijsde hij een eigenzinnige selectie aan in het clipprogramma “Hitring”. Daar maakte ik voor het eerst kennis met The Jam, het groepje van Paul Weller.
The Jam veroorzaakte tumult in de Britse hitparade met hoekige nummers waarbij vooral “Going Underground” me opviel. Heren in witte pakken gingen wild tekeer in een wit decor. Hun muziek was niet loeihard, maar voor mijn doen (ik ben een liefhebber van golvende melodielijnen) behoorlijk heftig.
Van een album dat ik toen kocht “Sound Affects” laat ik zondag 2 nummers horen die het nooit tot hit brachten bij ons, hoewel ze veel op de radio te horen was. Het was wachten tot “A Town Called Malice” voor The Jam bij ons enig hitpotentieel kreeg en toen begon Weller zijn bende al een beetje te restylen, wat uiteindelijk resulteerde in het meer gesofistikeerde Style Council.
Achteraf beluisterd zijn “Start” en “That’s Entertainment” nu uitermate ‘lieve liedjes’ en dat zegt genoeg hoe onze oren meer dan 30 jaar na datum veel meer kunnen incasseren.
Michel Follet
DPG Media NV 